آزمون کاربرد روش چیدمان فضا در طراحی فضاهای سنتی شهری

پیچیدگی موضوع طراحی شهری امروز به حدی است که کمتر طراحی می‌تواند همه مسایل و تأثیر متقابل آنها را به‌طور همزمان درنظر گرفته و تصمیم‌گیری نماید. در این میان استفاده از روش‌های کامپیوتری، با فراهم آوردن امکان تجزیه و تحلیل موضوعات پیچیده، به کمک طراحان آمد. یکی از روش‌هایی که بر پایه استفاده از کامپیوتر و روش‌های علمی در طراحی شهری به‌کار رفته، روش چیدمان فضاست. این روش تا حدودی توانایی تحلیل شرایط موجود و مدل‌سازی نتایج تغییرات پیشنهادی را دارد. در پژوهش حاضر طی بررسی روش چیدمان فضا، نقاط قوت و ضعف آن شناسایی و در راستای برطرف کردن کاستی‌ها، دو سیاست اتخاذ شد. سیاست اول طی کردن فرایند طراحی در سه مقیاس جهانی، ملی و محلی و سیاست دوم رجوع به برخی روش‌ها، به عنوان روش‌های مکمل، برای برطرف کردن نواقص است. نتیجه آنکه می‌توان از توانایی‌های روش چیدمان فضا در شناخت و تحلیل فضاهای شهری بهره گرفت اما لازم است در تطبیق با شرایط بومی اقدم به برطرف کردن نواقص کرد. نواقص یاد شده به ویژه در بخش طراحی بیشتر مشاهده می‌شود که به نظر می‌رسد بتواند به کمک سایر روش‌ها، تا حدودی تعدیل گردد. در نهایت این روش در طراحی محور پیاده امامزاده قاسم(ع)، آزموده شد.